غمزدرمانی در پزشکی ایرانی و مقایسه آن با بازتاب درمانی

غمز، واژه ای اختصاصی در طب ایرانی به معنای فشردن با انگشت است که با هدف درمان خاصی بر روی مناطقی از بدن اعمال می شود. امروزه به درمان از طریق اعمال فشار بر نقاط واقع در دست و پا، بازتاب درمانی گفته می شود. بازتاب درمانی با غمزدرمانی ایرانی شباهتهایی دارد که ناشی از مرتبط دانستن فشاربه اعضا با عملکرد ارگان ها از طریق مسیرهایی مشابه است. این مسیر ارتباطی در پزشکی ایرانی تحت عنوان مسیر های محاذات شناخته شده است که در واقع سیر حرکت مواد در بدن را نشان می دهند. پزشک ایرانی با شناخت این مسیر و غمزدرمانی که یکی از راههای انتقال مواد محسوب می شود، می تواند جریان آسیب را از سمت عضو آسیب دیده منحرف سازد و به رفع بیماری کمک کند. شناخت مسیر ارتباطی اعضا و نظریه انتقال مواد در طب ایرانی ضمن اینکه زمینه استفاده از مکتوبات به جا مانده از مطالعات نسل اندر نسل حکمای ایرانی را فراهم می سازد، می تواند به رفع ابهاماتی که در زمینه بازتاب درمانی وجود دارند کمک کند، علاوه بر آن به تحقیقاتی که در این زمینه صورت می گیرند جهت می-دهد.